Mülksüzler / Aforizmalar

Mülksüzler'den bende kalanlar:

·         İnsanın sevmediği bir işi yapması ahlak dışı değil miydi? (sf.47)

·         Sahip olmak yanlıştır, paylaşmak doğrudur. Tüm benliğinden bütün o geceler ve günler boyunca tüm yaşamından daha fazla neyi paylaşabilirsin? (sf.48)

·         Gerçek kardeşlik, paylaşılan acıda başlıyor. (sf.59)

·         Düşüncenin doğasında iletilmek vardır: yazılmak, konuşulmak, gerçekleştirilmek. Düşünce çimen gibidir. Işığı arar, kalabalıkları sever, melezlenmek için can atar, üzerine basıldıkça daha iyi büyür. (sf.67)

·         Bir hırsız yaratmak için bir sahip yaratın, suç yaratmak istiyorsanız yasalar koyun. (sf.122)

·         Zorlama, düzeni sağlamanın en etkisiz yoludur. (sf.122)

·         İnsanı delirten gerçeğin dışında yaşamaya çalışmak oluyor. Gerçek dehşet verici, insanı öldürebilir. Yeterince zamanı olursa kesin öldürür. Gerçek acıdır. (sf.144)

·         Eğer bir şeyi bütün olarak görebilirsen, hep güzelmiş gibi görünür. Gezegenler, yaşamlar… ama yakından bakıldığında dünya yalnızca toz ve kayadan oluşur. Günden güne yaşam daha da zorlaşır. Yorulursun, ritmi kaçırırsın. Uzaklığı ararsın – ara vermeyi. Dünyanın ne kadar güzel olduğunu görmenin yolu, onu ay gibi görmekten geçiyor. Yaşamın ne güzel olduğunu görmenin yolu ölümün bakış açısından bakmaktan geçiyor. (sf.165)

·         Yaşamının geri kalan kısmı boyunca ya herkes gibi olmayı ya da farklılıklarını erdeme dönüştürmeyi seçmen gerekir. (sf.214)

·         Araç, amaçtır. (sf.253)

·         Bize birbirimizden başka kimsenin yardım etmeyeceğini, eğer elimizi uzatmazsak hiçbir elin bizi kurtaramayacağını biliyoruz. Uzattığınız el de boş, tıpkı benimki gibi. Hiçbir şeyiniz yok. Hiçbir şeye sahip değilsiniz. Hiçbir şey sizin malınız değil. Özgürsünüz. Sahip olduğunuz tek şey ne olduğunuz ve ne verdiğinizdir. (sf.256)

·         Vermediğiniz şeyi alamazsınız. Devrim’i yapamazsınız. Devrim olabilirsiniz ancak. Devrim ya ruhunuzdadır, ya da hiçbir yerde değildir. (sf.256)

·         Küçük çocuklar metin oluyorlar. Kafalarını çarpınca ağlıyorlar, ama büyük şeyleri olduğu gibi kabul ediyorlar, birçok yetişkin gibi sızlanıp durmuyorlar. (sf.272)

·         Acıdan kaçarsanız coşku şansını da yitirirsiniz. Zevk alabilirsiniz, hatta zevkin türlü çeşidini alabilirsiniz, ama doyamazsınız. Eve dönmenin ne olduğunu bilemezsiniz. (sf.284)

·         Bireyin görevi hiçbir yönetim biçimini kabul etmemek, kendi eylemlerinin başlatıcısı olmak, sorumlu olmaktır. Ancak böyle yaparsa toplum yaşar, değişir, uyum gösterir ve sağ kalabilir. Yasalar üstüne kurulmuş bir devletin tebası değiliz, devrimle oluşturulmuş bir toplumun üyeleriyiz. Devrim zorunluluğumuzdur; devrim bizim evrim umudumuzdur. Devrim ya bireyin ruhundadır ya da hiçbir yerde değildir. Ya herkes için ya da hiçbir şey içindir. Eğer herhangi bir şekilde sonu var gibi görünüyorsa, gerçek anlamda hiç başlamayacaktır. (Sf.304-305)

·         Özgürlük hiçbir zaman çok güvenli değildir. (sf.326)

·         Farklı güneşlerin ışıkları farklıdır, ama tek bir karanlık vardır. (sf.327)

·         Gerçek yolculuk geri dönüştür. (sf.328)